Истиқлолият яке аз муқаддастарин ва азизтарин арзишҳои давлатдории ҳар як миллат ба шумор меравад. Он неъматест, ки бо заҳмат, ҷоннисорӣ ва талошҳои зиёд ба даст меояд ва насиби ҳамаи халқҳои дунё нест. Барои миллати тоҷик, ки дорои таърихи тӯлонӣ, фарҳанги бой ва рӯҳи озодихоҳӣ мебошад, истиқлолият на танҳо рамзи озодӣ ва худшиносӣ, балки пояи асосии давлатдории миллӣ маҳсуб мешавад. Бешубҳа, истиқлолият ин рамзи саодати миллат ва давлати соҳибихтиёри миллӣ, нишонаи пойдориву бақову ҳастии он аст.
Истиқлолият ва давлатдории миллӣ ду пояи асосии ҳастии ҳар як миллат ва давлат маҳсуб меёбад. Онҳо ба ҳам сахт пайванданд ва мукаммалкунандаи якдигар ҳастанд. Давлати миллӣ бе истиқлолият вуҷуд дошта наметавонад, ва истиқлолият бидуни пойдории давлатдории миллӣ устуворӣ ва самаранокӣ нахоҳад дошт. Таҷрибаи давлатҳои муваффақ ва ҳамчунин таърихи навини Тоҷикистони соҳибистиқлол гувоҳ бар он аст, ки истиқлол ва давлатдорӣ танҳо дар сурати ҳамбастагии дохилӣ, худшиносии миллӣ ва ваҳдат метавонанд маънои амиқ ва воқеӣ касб кунанд.
Давлатдории миллӣ — ин низоми идоракунӣ ва ташкили ҳаёти сиёсиву иҷтимоии ҷомеа аст, ки бар асоси арзишҳо, таърих, забон, фарҳанг ва суннатҳои миллии худи халқ ташкил шудааст. Давлати миллӣ эҳтироми манфиатҳои тамоми шаҳрвандонро нигоҳ медорад, вале дар айни ҳол асоси ҳастии худро ба пояҳои миллӣ такя медиҳад.
Ҳадафи давлатдории миллӣ ин аст, ки дар якҷоягӣ бо истиқлолият, рушди устувори ҷомеаро таъмин намояд, таъмини адолати иҷтимоӣ, суботи сиёсӣ ва пешрафти иқтисодиро таъмин кунад. Барои Тоҷикистон, давлатдории миллӣ асосест барои ҳифзи тамаддуни тоҷикон, забони тоҷикӣ ва истиқлолияти воқеӣ мебошад. 9-уми сентябри соли 1991, миллати тоҷик ба орзуи деринаи худ — соҳибистиқлолӣ, соҳибихтиёрӣ ва истиқлол расид. Ин сана на танҳо нуқтаи гардиш дар сарнавишти миллати тоҷик аст, балки оғози боби нави таърихии рушди сиёсӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии Тоҷикистон мебошад. Аз он рӯз то имрӯз, бо раҳнамоии Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва иродаи қавии мардуми тоҷик, Тоҷикистон роҳи душвор, вале пурифтихорро тай намуд, ки имрӯз дар остонаи таҷлили 34 солагии он қарор дорем. 9-уми сентябри соли 2025, миллати тоҷик ва халқи Тоҷикистон 34-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистонро бо рӯҳияи баланди ифтихор ва худшиносии миллӣ ҷашн хоҳанд гирифт. Ин сана барои ҳар як фарди ватандӯст рӯзи ифтихор, шукргузорӣ ва ёдоварӣ аз роҳи пуршебу фарозе мебошад, ки миллати тоҷик барои ба даст овардан ва ҳифзи озодӣ тай кардааст.
Дар давоми солҳои соҳибистиқлолӣ, асосҳои конститутсионӣ, сиёсӣ ва фарҳангии давлатдории миллӣ таҳия ва татбиқ шуданд. Қабули Конститутсия дар соли 1994, ташкили мақомоти давлатӣ, вазорату идораҳо, эҳёи забони давлатӣ ва арзишҳои миллӣ ҳама самараи истиқлолият ва асоси таҳкими давлатдории миллӣ мебошанд.
Бо роҳбарии Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, Тоҷикистон дар заминаи таҳкими истиқлоли сиёсӣ, сиёсати мустақили дохиливу хориҷӣ таҳия ва сохтмони давлатдории миллӣ тадриҷан ба як модели муваффақ табдил гардид. Барномаҳои миллии эҳёи забон, ташвиқи фарҳанги миллӣ, тарбияи насли нав дар рӯҳияи ватандӯстӣ ва худшиносӣ, ҳама ба таҳкими пайванди байни истиқлол ва давлатдорӣ хидмат карданд.
34 соли истиқлол барои миллати тоҷик на танҳо як марҳилаи таърихист, балки таърихи зинда ва сабақомӯз мебошад. Дар тӯли ин солҳо Тоҷикистон бо вуҷуди ҳама монеаҳо собит сохт, ки миллати соҳибтамаддун метавонад бо такя ба истиқлол, худшиносӣ, ваҳдат ва иродаи миллӣ давлати худро бисозад ва фардои худро таъйин намуда, тақдири худро бо дасти худ нигорад.
Бигзор шаҳди истиқлол барои миллати тамаддунофари тоҷик то абад ширин бимонад! Рӯзи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон муборак.
