Муаллиф: Нематова Парвина
САМТҲОИ ҲАМКОРИИ ИҚТИСОДӢ БАЙНИ ҶУМҲУРИИ ТОҶИКИСТОН ВА ҲИНДУСТОН : ҲОЛАТИ КУНУНӢ ВА ДУРНАМО
Ҳоло ҳамкории иқтисодӣ ба омили асосии инкишофи муносибатҳои байналхалқӣ, махсусан дар шароити вусъат ёфтани майлу хоҳиши мамлакатҳо ба ривоҷу равнақи иқтисодиёт табдил меёбад. Аз ин лиҳоз, омӯзиши ҳамкориҳои Тоҷикистону Ҳиндустон дар арсаи иқтисодӣ барои фаҳмидани динамикаи рушди он ба манфиати кор аст. Муҳиммияти ин мавзуъ ба ниёзҳои афзояндаи иқтисодии ҳарду кишвар ва майли онҳо барои диверсификатсияи равобити тиҷоративу иқтисодӣ марбут мебошад. Илова бар ин, ҳамкориҳои муваффақи иқтисодии Тоҷикистону Ҳиндустон метавонад ба таҳкими субот ва шукуфоӣ дар минтақаҳои Осиёи Марказӣ ва Осиёи Ҷанубӣ мусоидат намояд.
Муносибатҳои сиёсию иқтисодии Тоҷикистону Ҳиндустон аз барқарор гардидани равобити дипломатӣ пас аз ба даст овардани истиқлолияти Тоҷикистон дар соли 1991 оғоз ёфтаанд. Аз солҳои аввал ҳамкориҳои ду кишвар ҳамкориҳо ҳам дар сатҳи дуҷониба ва ҳам дар сатҳи бисёрҷониба фаъолона инкишоф ёфтанд. Яке аз марҳалаҳои муҳими ҳамкориҳо имзои як ёддошти ҳусни тафоҳум миёни Тоҷикистон ва Ҳиндустон дар соли 1992 буд, ки заминаи рушди муносибатҳои минбаъда гардид. Ин меморандум доираи васеи ҳамкориҳо, аз ҷумла дар бахшҳои иқтисодӣ, фарҳангӣ, маориф ва тиҷоратро фаро гирифт. [6 - с. 61-67].
Ҳодисаи муҳими таърихӣ дар муносибатҳои ду кишвар, сафари кории раиси Ҷумҳури Ҳиндустон ба Тоҷикистон дар соли 2003 буд. Зимни ин сафар як қатор санад ва созишномаҳои муҳим ба имзо расиданд, ки ба таҳкими ҳамкориҳо дар бахшҳои мухталиф, аз ҷумла иқтисоду тиҷорат ва сармоягузорӣ равона шудаанд. Илова бар ин, дар солҳои минбаъда дар чаҳорчуби ҳамкориҳои дуҷониба лоиҳаҳо ва ташаббусҳои сершумор, аз қабили лоиҳаҳои муштараки сармоягузорӣ, кумакҳои техникӣ ва рушди инфрасохтор амалӣ гардиданд. Соли 2009 Созишномаи шарикии стратегӣ миёни Тоҷикистону Ҳиндустон ба имзо расид, ки он ҳамкории ду кишварро дар бахшҳои мухталиф, аз ҷумла сиёсат, иқтисод, дифоъ ва фарҳанг ба таври қобили мулоҳиза таҳким бахшид. Ҳамин тариқ, таърихи равобити дипломатӣ ва иқтисодии Тоҷикистону Ҳиндустон аз рӯйдодҳо ва дастовардҳо сершумор иборат буда, барои таҳкими ҳусни тафоҳум ва ҳамкориҳои мутақобилан судманди ин ду кишвар мусоидат кардаанд. [8-с.77-82].
Муносибатҳои тиҷоративу иқтисодии Тоҷикистону Ҳиндустон дар таъмини рушди устувори ҳарду кишвар нақши муҳим доранд. Ҳаҷми муомилоти мол байни онҳо ҳамчунон динамикаи мусбатро нишон медиҳад, ҳарчанд ба он омилҳои гуногуни беруна, аз қабили тамоюлҳои иқтисодии ҷаҳонӣ ва рӯйдодҳои геополитикӣ таъсир мерасонанд. Тайи солҳои охир гардиши мол миёни Тоҷикистон ва Ҳиндустон босуръат афзоиш ёфтааст. Соли 2020, сарфи назар аз пандемияи COVID-19, ҳаҷми умумии савдо ба беш аз 300 миллион доллар расидааст, ки ин аз аҳамияти ҳамкории иқтисодии кишварҳо шаҳодат медиҳад. Молҳои асосии тиҷорати байни ду кишвар, аз ҷумла маҳсулоти нассоҷӣ, хурокворӣ, дорусозӣ, мошинсозӣ ва электротехникиро дар бар мегиранд [6 -с.61-67].
Аз маҳсулоти кишоварзӣ бошад меваҳои хушк ва чормағзро, ки дар бозори Ҳиндустон маъмуланд, номбар кардан мумкин аст. Сохтори муомилоти тиҷоратӣ миёни Тоҷикистон ва Ҳинд бо саҳми зиёди воридоти колоҳои ҳиндӣ ба Тоҷикистон ва содироти колоҳои Тоҷикистон ба Ҳиндустон тавсиф мешавад. Ин аз иқтидори бузурги рушди минбаъдаи мубодилаи тиҷоратии дуҷониба ва амиқтар кардани робитаҳои мутақобилан судманди иқтисодӣ шаҳодат медиҳад. Бояд қайд намуд, ки вазъи кунунии муомилоти мол миёни Тоҷикистону Ҳиндустон аз хусусияти устувор ва динамикии равобити иқтисодии ин ду кишвар гувоҳӣ медиҳад. Такмили минбаъдаи ҳамкориҳои тиҷоратию иқтисодӣ дар бахшҳои мухталифи он имкон медиҳад, ки манфиатҳои иловагӣ ба даст оварда, ҳамдигарфаҳмӣ ва ҳамкориҳои байни Тоҷикистону Ҳиндустон таҳким ёбанд [7-с. 50-54].
Ҳамкориҳои сармоягузории Тоҷикистону Ҳиндустон дар таҳкими равобити иқтисодӣ ва мусоидат ба рушди ҳарду кишвар нақши калидӣ доранд. Арзёбии ҷараёни сармоягузорӣ миёни ин ду кишвар афзоиши пайвастаи сармоягузориҳои дохилӣ ва хориҷӣ дар бахшҳои мухталифи иқтисодиро нишон медиҳад. Солҳои охир, Ҳиндустон ба тарҳҳои мухталиф дар Тоҷикистон фаъолона сармоягузорӣ мекунад. Самтҳои асосии сармоягузорӣ энергетика, инфрасохтор, кишоварзӣ ва сайёҳӣ мебошанд. Сохтмони неругоҳҳои барқи- обӣ ва неругоҳҳои офтобӣ, инчунин рушди инфрасохтори роҳ ва хатсайрҳои нақлиётии байналмиллалӣ намунаи чунин тарҳҳои сармоягузорӣ мебошад. Ҳамзамон, Тоҷикистон ба таври фаъол сармояро аз Ҳиндустон ҷалб мекунад. Ширкатҳои ҳиндӣ дар бахшҳои мухталифи иқтисоди Тоҷикистон, аз ҷумла нассоҷӣ, фанновариҳои иттилоотӣ, сохтмон ва истихроҷи маъдан сармоягузорӣ мекунанд [7-с. 50-54].
Илова бар ин, лоиҳаҳои муштарак дар соҳаи кишоварзӣ ва истеҳсоли маҳсулоти хурокворӣ амалӣ мешаванд. Яке аз тарҳҳои муҳими сармоягузорӣ бунёди маҷмааи бузурги барқи обии Роғун дар Тоҷикистон бо дастгирии сармоягузорон ва мутахассисони ҳиндӣ низ кам нест. Ин лоиҳа на танҳо саҳми муҳим дар рушди соҳаи энергетикаи кишвар, балки тасдиқи рамзии шарикии дарозмуддат ва мутақобилан судманди Тоҷикистону Ҳиндустон мебошад. Ҳамин тариқ, ҳамкориҳои сармоягузории Тоҷикистону Ҳиндустон дар шакли лоиҳаҳо ва ташаббусҳои нав, ки ба рушди устувори иқтисодӣ ва шукуфоии ҳарду кишвар мусоидат мекунанд, идома ёфта, самарабахш мебошад.
Қайд кардан ба маврид аст, ки ҳамкориҳои Тоҷикистону Ҳиндустонро дар соҳаи тандурустӣ бояд такмил дод. Ҷумҳурии Тоҷикистон аз гиёҳҳои шифобахши табиӣ ғанӣ буда, барои вусъат додани таҷрибаи собитшудаи Ҳиндустон дар истеҳсол ва фуруши доруворӣ, барои рушд додани иқтисодиёт дар соҳаи тандурустӣ имконият дорад.
Ҳамкорӣ дар соҳаи энергетика, махсусан дар рушди гидроэнергетика, дар оянда яке аз самтҳои афзалиятнок хоҳад буд. Тоҷикистон дорои иқтидори бузурги гидроэнергетикӣ, захираҳои фаровони об ва Ҳиндустон дорои имконияти сармоягузорӣ буда, метавонад ҳамчун сармоягузор ва истеъмолкунандаи асосии неруи барқ баромад кунад [5].
Рушди инфрасохтори нақлиёт ва коммуникатсия самти дигари ояндадор аст. Сармоягузории Ҳиндустон дар роҳҳои автомобилгард, роҳи оҳан, фурудгоҳҳо дар Тоҷикистон ба таҳкими равобити нақлиётии миёни ду кишвар ва беҳбуди дастрасӣ ба бозорҳо мусоидат мекунад.
Рушди соҳаи сайёҳӣ иқтидори назаррасро барои афзоиши даромади ҳарду кишвар муаррифӣ мекунад. Тоҷикистон дорои табиати нотакрор ва мавзеъҳои таърихист, ки дар қатори дигар кишварҳо таваҷҷуҳи сайёҳони ҳиндиро низ ба худ ҷалб мекунад.
Аз ҷиҳати кишоварзӣ агар назар андозем: амиқсозии ҳамкорӣ дар соҳаи кишоварзӣ ва саноати хурокворӣ метавонад ба таъмини амнияти ғизоии ҳарду кишвар ва афзоиши содироти маҳсулоти кишоварзӣ мусоидат кунад. Муайян намудани соҳаҳои асосие, ки барои вусъат додани ҳамкорӣ имкониятҳои калон доранд, ба ҳар ду мамлакат имконият медиҳад, ки ҷидду ҷаҳди худро ба соҳаҳои конкретии тараққиёт равона карда, дар соҳаи иқтисодиёт ба натиҷаҳои назаррас ноил гарданд [8-с.77-82.;].
Бо дарназардошти афзоиши гардиши мол миёни Тоҷикистону Ҳиндустон дар солҳои охир, афзоиши ҳаҷми сармоягузории мутақобила низ метавонад тавсеаи минбаъдаи ҳамкориҳои иқтисодиро пеш барад. Муҳим он аст, ки ҳарду кишвар ҷустуҷӯи имконотҳои навро барои густариши ҳамкориҳои мутақобилан судманд дар бахшҳои мухталифи иқтисод идома диҳанд. Аммо хатарҳои эҳтимолӣ, аз қабили бесуботии иқтисодии ҷаҳонӣ, маҳдудиятҳои тиҷоратӣ ва танишҳои геополитикӣ, ки метавонанд ба рушди равобити иқтисодии Тоҷикистону Ҳиндустон таъсир расонанд, бояд ба назар гирифта шаванд. Аз ин рӯ, муҳим аст, ки ҳарду кишвар барои эҷоди шарикии устувор ва боэътимоди иқтисодӣ дар асоси эътимоди ва манфиати мутақобила ҳамкорӣ кунанд.
Монеаҳои тиҷоратӣ ва маҳдудиятҳои гумрукӣ: яке аз монеаҳои асосӣ ин монеаҳои тиҷоратӣ ва маҳдудиятҳои гумрукӣ, аз қабили боҷҳои баланд ва расмиёти мураккаби гумрукӣ мебошад. Ин дастрасӣ ба мубодилаҳои бозорҳои ҳарду кишварро мушкил намуда, хароҷоти соҳибкоронро афзоиш медиҳад [7-с.50-55].
Сарфи назар аз иқтидори ҳарду кишвар, сатҳи сармоягузории мустақим ва ба қадри кофӣ баланд боқӣ мемонад. Сабаби ин набудани эътимод ва фазои ноустувори сармоягузорӣ ва аз мадди назар дур мондани қонунгузорӣ мебошад.
Рушди нокифояи инфрасохтор дар минтақа низ як монеаи ҷиддӣ дар роҳи тавсеаи равобити иқтисодии Тоҷикистон ва Ҳиндустон мебошад. Роҳҳои нокифояи нақлиёт ва роҳҳои савдо метавонад интиқоли мол ва хидматрасониро душвор гардонад. Бозорҳои молиявии суст рушдёфта: дастрасии маҳдуд ба хизматрасониҳои молиявӣ ва бозорҳои молиявии суст инкишофёфта дар минтақа метавонад маблағгузории лоиҳаҳои сармоягузорӣ ва ташаббусҳои тиҷоратиро душвор созад.
Коҳиши монеаҳои тиҷоратӣ: барои рафъи ин мушкилот, бояд муколамаи байни ҳукуматҳои ҳарду кишварро фаъол намуда, дар бораи коҳиш додани боҷи тиҷорат ва сода кардани расмиёти гумрукӣ мувофиқа карда шавад.
Барои ҷалби ҳаҷми зиёди сармоягузории мустақим муҳити мусоиди сармоягузорӣ, аз ҷумла такмили қонунгузорӣ, кафолати ҳуқуқи сармоягузорон ва баланд бардоштани шаффофият дар фаъолияти соҳибкорӣ зарур аст.
Сармоягузории муштарак ба инфрасохтори нақлиёт ва коммуникатсия метавонад ба эҷоди роҳҳои нави тиҷорат ва беҳтар кардани дастрасӣ ба бозорҳо мусоидат кунад. Дастгирии соҳибкории хурду миёна: Рушди соҳибкории хурду миёна метавонад як муҳаррики рушди иқтисодии ҳарду кишвар гардад. Таъмини дастгирии молиявӣ, омӯзиш ва машварат метавонад ба рушди тиҷорати маҳаллӣ кӯмак расонад.
Рушди бозорҳои молиявӣ ва пешниҳоди абзорҳои сармоягузорӣ, аз қабили сармояи венчурӣ ва вомбаргҳо метавонад сармоягузориро ба бахшҳои асосии иқтисод ҷалб кунад.
Дар маҷмуъ, барои рафъи мушкилот ва чолишҳое, ки дар рушди муносибатҳои иқтисодии Тоҷикистону Ҳиндустон дучор меоянд, ҳамкориҳои фаъоли ду кишвар дар сатҳҳои гуногун зарур аст: мубодилаи таҷриба, таъсиси механизмҳои табодули таҷриба дар соҳаҳои гуногун, аз қабили тиҷорат, сармоягузорӣ, инфрасохтор ва ғайра метавонад ба такмили таҷрибаҳо ва баланд бардоштани самаранокии ҳамкориҳои иқтисодӣ мусоидат кунад [6 -с.61-67].
Инчунин ба имзо расидан ва татбиқи созишномаҳои байнидавлатӣ, ки ба коҳиш додани монеаҳои тиҷоратӣ, ҳифзи сармоягузорон ва мусоидат ба рушди муносибатҳои мутақобилан судманд нигаронида шудаанд. Тақвият бахшидани равобити фарҳангӣ: тавсеаи барномаҳои фарҳангӣ ва маърифатӣ, баргузории чорабиниҳои ҷолиб ва табодули фарҳангӣ миёни Тоҷикистону Ҳиндустон метавонад ба беҳбуди ҳамдигарфаҳмӣ ва эътимод миёни мардуми ду кишвар мусоидат кунад.
Иштироки фаъол дар ҳамгироии минтақавӣ ва ташаббусҳои иқтисодӣ метавонад ҳамкориҳои байни Тоҷикистону Ҳиндустонро таҳким бахшида, барои фароҳам овардани фазои мусоиди иқтисодӣ дар минтақа мусоидат намояд.
Дастгирии ташаббусҳои ҷомеаи шаҳрвандӣ, ки ба таҳкими муколама ва ҳамкориҳои байни намояндагони тиҷорат, илму маориф, созмонҳои ҷамъиятӣ ва ниҳодҳои давлатии ҳарду кишвар нигаронида шудаанд, муҳим ба шумор меравад. Ҳамоҳанг кардани талошҳо ва ҳамкории мутақобила дар ин бахшҳо ба Тоҷикистон ва Ҳиндустон имкон медиҳад, ки монеаҳоро дар роҳи рушди равобити иқтисодӣ рафъ кунанд ва ба шарикии наздиктару судманд ноил шаванд.
Омӯзиши ҳамкориҳои иқтисодии Тоҷикистону Ҳиндустон иқтидори назарраси амиқтар ва густариши равобити мутақобилан судманди ин ду кишварро тасдиқ мекунад. Дар рафти тахлил хам тамоюлҳои мусбат ва ҳам мушкилотҳое, ки барои пешрафти ҳамкориҳои иқтисодӣ таъсир мерасонанд, муайян карда шуданд. Яке аз хулосаҳои калидӣ ин аст, ки Тоҷикистону Ҳиндустон барои тавсеаи равобити тиҷоративу иқтисодӣ ва ҳамкориҳои сармоягузорӣ имконоти бузург доранд. Ҳарду кишвар дорои захираву имкониятҳое мебошанд, ки барои ҳамкории мутақобилан судманд заминаи мусоид фароҳам меоранд. Бо вуҷуди ин, монеаҳои муайяне ба мисли монеаҳои тиҷоратӣ, дастрасии маҳдуд ба бозорҳои молиявӣ, маҳдудиятҳои зерсохторӣ ва набудани ҳамдигарфаҳмӣ байни ҷомеаҳои тиҷоратии ҳарду кишвар вуҷуд доранд. Барои бомуваффақият инкишоф ёфтани ҳамкории иқтисодӣ ин мушкилиҳоро бояд бартараф кард.
Бо дарназардошти ин, барои рушди минбаъдаи ҳамкориҳои иқтисодии Тоҷикистону Ҳиндустон тавсияҳои зерин таҳия шудаанд: коҳиши монеаҳои тиҷоратӣ: ҳукуматҳои ҳарду кишвар бояд барои коҳиш додани боҷҳои тиҷоратӣ ва сода кардани расмиёти гумрукӣ барои ҳавасмандгардонии тиҷорат ва сармоягузорӣ фаъолона кор кунанд. Рушди инфрасохтор: барои рушди инфрасохтори нақлиёт ва коммуникатсия сармоягузориҳои зиёд лозим аст, ки ба беҳтар шудани робитаҳои тиҷоратӣ ва дастрасӣ ба бозорҳо дар ҳарду кишвар мусоидат мекунад. Ҳавасмандгардонии сармоягузорӣ: идомаи талошҳо барои беҳтар намудани фазои мусоиди сармоягузорӣ, аз ҷумла тавассути такмил додани қонунгузорӣ ва кафолати ҳуқуқи сармоягузорон ба ҷараёни сармоягузорӣ ба бахшҳои асосии иқтисод мусоидат мекунад. Таҳкими робитаҳои фарҳангӣ: рушди минбаъдаи барномаҳо ва ташаббусҳои фарҳангию маърифатӣ, ки ба беҳтар шудани ҳамдигарфаҳмӣ ва эътимоди байни мардуми ҳарду кишвар мусоидат мекунанд, дар таҳкими муносибатҳои иқтисодӣ нақши муҳим доранд. Пешбурди созишномаҳои байниҳукуматӣ: идомаи муколама ва ҳамкории ҳукуматҳои Тоҷикистон ва Ҳиндустон оид ба тиҷорат, сармоягузорӣ ва рушди иқтисодӣ калиди амиқтар кардани шарикии мутақобилан судманд мебошад. Дар фаъолияти амалӣ истифода бурдани ин тавсияҳо ба ҳар ду мамлакат имкон медиҳад, ки дар инкишофи муносибатҳои иқтисодӣ натиҷаҳои боз ҳам намоёнтар ба даст оварда, барои ҳамкории дарозмуддат ва ба ҳамдигар фоидабахш замина ба вуҷуд оваранд.
Нематова Парвина Муҳамадалиевна,
мудири Шуъбаи Осиёи Ҷанубӣ ва Шарқии
Институти омузиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои
Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон,
номзади илмҳои иқтисодӣ,
Расулова Гулчеҳра Абдусабуровна,
магистри Институти омузиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои
Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон
Руйхати адабиёти истифодашуда:
