Белгия кишварест, ки фарҳанги қадимаи хос дошта, урфу одатҳои ҷанубии Валлонро ба ҳам муттаҳид мекунад. Ҷануб ва шимол бо забонҳои гуногун ҳарф мезананд ва ба мероси фарҳангии ҳамдигар арҷ мегузоранд.
Номи Шоҳигарии Белгия аз номи қабилаи қадими келтӣ - белгиягиҳо ба вуҷуд омада, дар ибтидои қарнҳои пеш сукунат доштанд, бармеояд.
Ҷанги чандинасраи белгиягиҳо бо истилогарони гуногуни хориҷӣ дар байни мардум азми устуворонаро ба вуҷуд овард ва ҳам барои комилан нигоҳ доштани тамоми анъанаҳо ва расму оинҳои миллии эҷодиёти халқӣ, ки дар давоми чандин аср инкишоф ёфтааст, сабаб шуд. Эҳтимол, ин танҳо далели он аст, ки қариб дар ҳама деҳаҳои бузург, шаҳрҳо осорхонае мавҷуд аст, ки дар бораи таърих ва анъанаҳои минтақа нақл мекунад. Масалан, Осорхонаи кортҳои бозӣ (қиморбозӣ) дар Турнай, Осорхонаи зангӯлаҳо дар Мечелин, Осорхонаи ҷангал дар Намур, Осорхонаи пойафзол дар Изегем. Рӯйхатро метавон бо чунин номҳои ғайриоддии осорхонаҳои гуногун, аз қабили Тарбуз, арғунунӣ, парранда, занбӯри асал ва ғайра идома дод.
Анъанаи асосӣ дар Белгия таҳсилоти хуб додан барои фарзандони хеш мебошад, зеро ҳама сокинони Белгия аз раванди тӯлонии таҳсил мегузаранд, ки як қисми он таҳсилоти матлуби пулакӣ дар коллеҷҳои гуногун барои дарёфти касб ва ҷойгоҳ дар зиндагӣ мебошад. Албатта, бонуфузтарин таҳсил дар Коллеҷҳои Шоҳигарии Белгия мебошад, ки дар он беҳтарин устодон дар саросари кишвар таълим медиҳанд.
Ногуфта намонад, ки дар Шоҳигарии Белгия якчанд коллеҷҳое мавҷуд аст, ки донишҷӯёне, ки дар он таҳсил мекунанд, метавонанд ба соҳаҳои гуногуни илмиву техникӣ дохил шаванд. Масалан, Коллеҷи шоҳигарии ҳунар дар Белгия хеле маъмул аст. Коллеҷи дигари Шоҳигарии Белгия, Коллеҷи филмбардорӣ аст.
Сокинони Шоҳигарии Белгия саксофон, картошка, тӯрбофӣ ва пралин (як намуди шоколад бо чормағз) ихтироъ карданд. Шаҳри Брюгге, шаҳре, ки ба таври ҳақкон “пойтахти шоколади Белгия” номида шудааст. Охир, шоколадҳоро маҳз белгиягиҳо ихтироъ карданд. Вақте ки дорусози оддии Брюссел Иоганн Нойхаус фикр кард, ки чӣ гуна як доруи муассири сулфаро эҷод кунад, шоколади талхи сиёҳро эҷод кард. Ва аллакай дар ибтидои асри XX, пралинҳо аз массаи шоколад бо чормағзҳои майдакардашуда ихтироъ карда шуданд.
Нуктаи ҷолиби дигар ин аст, ки дар Шоҳигарии Белгия ҳангоми ҷашнҳои наврӯзӣ кӯдакон хона ба хона мераванд, суруд мехонанд ва барои онҳо чормағз, себ, гӯшти яхӣ дода мешавад. Масалан дар фарҳанги тоҷикон ин ҷашнро ба истилоҳ “Идгаштак” ном мебаранд.
Ҳамин тариқ, дар Шоҳигарии Белгия шоколадҳои чормағздор шабеҳияти ширинии Сумалаки Наврӯзии тоҷиконро дорад.
Мардумони Шоҳигарии Белгия барои таълим ва дониш омӯхтани фардандонашон ва саводнок будани онҳо хеле саъю талош мекунанд, чунки вақте ки мардум саводнок ва солим аст, миллат пеш меравад, давлату ҷомеа тараққӣ менамояд.
Санавбарбону Воҳидова
доктори илмҳои таърих, профессор
мудири шуъбаи Аврупо ва Амрико
